Perspresentatie Elisabeth: een veelbelovend voorproefje!

Elisabeth zal dus worden geregisseerd door Frank van Laecke, een bekende regisseur met een CV waar je u tegen zegt. Hij benoemt watvoor geschenk de groep acteurs is met wie hij mag werken en vertelt ons over de plannen voor het decor. Het verhaal zal zich afspelen binnen een soort schildersatelier, waarbij LED-schermen de doeken zullen zijn. Met die schermen kan iedere locatie worden afgebeeld. Frank noemt het authentiek met gebruik van hedendaagse technieken. Daarnaast is het voor Frank belangrijk om samen met iedere acteur op zoek te gaan naar de ziel van hun personage. Hoe zien de acteurs dat zelf?

Wat is volgens jou de ziel van het karakter dat jij speelt?

William Spaaij: “Allereerst wil ik zeggen dat ik voor altijd met Frank van Laecke wil werken. Wij zijn echt een match made in heaven. Wat een visie heeft hij en wat is het heerlijk om met hem te werken. De ziel die bepalend is voor de rol is de kleine jongen die geen liefde en aandacht kreeg van zijn ouders en zo in armoede leefde. Ik weet niet of ik ‘m nu al goed vang, maar daar zoek ik de hele tijd naar; waar komt dat gevoel nou vandaan? Zodat je ook empathie kan hebben voor de man, dat vind ik heel belangrijk. In plaats van dat hij echt als slechterik of psychopaat wordt gezien. Wij maken daarin echt een andere keuze; de daad overkomt hem bijna gewoon.  

Guido Gottenbos: “De tweestrijd tussen enerzijds wat hem opgedrongen wordt door zijn moeder Sophie; dat hele regime, een veranderende wereld, en anderzijds een vrije ziel als Elisabeth en waar hij zich toch tot aangetrokken voelde. Dat hij totaal niet wist hoe hij daarmee om moest gaan. Dat is ontzettend interessant.

Pia Douwes: “Ze heeft zo mooi geschreven over de zwarte meeuw. Dat zegt alles. De meeuw is vrijheid, is vliegen, maar omdat die zwart is, heeft die een zwaar hart. Dus haar behoefte om te ontsnappen, haar behoefte aan vrijheid. En tegelijkertijd ook die rusteloosheid die ze heeft.”

Danique Dusée: “Ze was altijd aan het vechten tegen zichzelf, tegen anderen, tegen de plekken waar ze was. Ik denk dat rusteloos een goed woord is. En de Dood begeleidt haar, hij is een beetje het rustpunt in haar leven.”

 Milan van Waardenburg: “Wat ik interessant vind, is het conflict van de Dood. Veel mensen denken heel zwaar over de rol, maar hij vervult zijn plicht: hij haalt de mensen op. Dat is zijn werk. Dat gaat hem makkelijk af totdat hij Elisabeth tegenkomt waar hij verliefd op wordt. Dan heeft hij een probleem, want als hij doet wat hij normaal doet, dan is hij haar kwijt. Daar zit een soort machtsspel. Het wringt ook; hij leert haar kennen als ze nog kind is en wordt dan al verliefd op haar. Dat gaan we ook meer uitlichten. Het wordt daardoor een veel dieper karakter.

Als je jouw personage één vraag zou mogen stellen, wat zou dat dan zijn?

William Spaaij: “Ik ben toch wel nieuwsgierig naar zijn keuze voor Elisabeth. Ik wil in elk geval iets weten over de dag zelf. Het moment, het doen en de keuze durven maken. Heb je getwijfeld? Of niet? Was je echt trots op je daad? Dat zou ik wel willen weten.”

Guido Gottenbos: “Ik vraag me af of hij antwoord zou geven. In zijn familie was men onderling namelijk niet gewend om echt op niveau met elkaar te spreken. Het was allemaal politiek correct. Misschien zou ik wel van hem willen weten of hij het was aangegaan met Elisabeth, als hij van tevoren zou weten hoe het zou gaan. Ik denk dat zijn antwoord daarop een volmondige ja zou zijn. Hij hield nou eenmaal zielsveel van haar.”

Pia Douwes: “Heb je je rust gevonden? Heb je het gevonden voor jezelf?”