Saturday Night Fever: stap binnen in de wereld van de disco!
Na meer dan 10 jaar is Saturday Night Fever opnieuw te zien in de Nederlandse theaters. Ditmaal geproduceerd door de Graaf en Cornelissen Entertainment. De première vond plaats in de recent verbouwde Theater aan de Parade in Den Bosch. MusicalSpot was erbij en vertelt je hoe het was!
Het verhaal
Tony Manero is een aantrekkelijke jongen die uit een arm immigrantengezin komt en opgroeit in Brooklyn. Hij en zijn vrienden dromen van het onbereikbare Manhattan, aan de andere kant van de rivier. Elke zaterdagavond ontsnappen ze aan de dagelijkse realiteit in de disco ‘2001 Odyssey’. Tony is de koning van de dansvloer, hij wordt aanbeden door vrouwen en is het voorbeeld voor alle mannen. Als hij op een avond de mooie Stephanie Mangano ontmoet, zet dit zijn wereld op z’n kop. Na een aantal dramatische gebeurtenissen en confrontaties met zijn familie en vrienden besluit hij om samen met haar de stap naar het succesvolle en bruisende Manhattan te wagen. Op zoek naar een nieuwe toekomst.
Verfrissend en van deze tijd
In 2020 kondigde De Graaf & Cornelissen Entertainment hun versie van Saturday Night Fever al aan. Toen kon het helaas niet doorgaan vanwege de coronapandemie. Het is goed om te zien dat de eerder gemaakte plannen alsnog werkelijkheid werden en het Nederlandse publiek nu opnieuw kan genieten van Saturday Night Fever, met de bekende muziek van de Bee Gees.
Bijzonder is dat De Graaf & Cornelissen Entertainment de gelegenheid kreeg om een nieuwe versie te maken van de musical die al sinds 1998 in diverse theaters over de wereld te zien is. Florus van Rooijen, vertaler en bewerker, zegt hierover: “Deze nieuwe bewerking gaf ons de mogelijkheid om het verhaal van nul af aan opnieuw te vertellen en de accenten te leggen in het verhaal […].” Dat is zeker gelukt, want de voorstelling is qua look & feel verfrissend en van deze tijd.
Sterke samenwerking
De hoofdrollen worden in de voorstelling gespeeld door Buddy Vedder en Esmée Dekker. Zij kennen elkaar al sinds hun 16e en dat is een voordeel voor de show; hun onderlinge chemie is prettig en ze laten een sterke samenwerking zien in de best wel ingewikkelde choreografieën. Esmée speelt een heerlijk pittige versie van Stephanie en kan in deze rol ook goed haar ironische humor kwijt. Door haar timing komen de komische momenten extra goed over bij het publiek. Ook Buddy weet het publiek meerdere keren aan het lachen te krijgen met zijn gevoel voor humor. Daarnaast zet hij een Tony Manero neer met veel verschillende lagen; we zien hem als op-en-top charmeur, maar ook breekbaar.
Het is een rollercoaster van emoties en hoewel de gelaagdheid in sommige gevallen goed werkt, is het soms ook wat rommelig. Dat komt vooral door de keiharde schakels. Niet alleen in de personages, maar ook als we van de ene naar de andere scène wisselen. Het ene moment zit je middenin een straatgevecht en het andere moment kijk je naar een swingende danswedstrijd in een disco. Deze harde schakels maken ook dat de verhaallijnen van Annette en Bobby C niet lekker uit de verf komen. De solo’s, overigens prachtig gezongen door Gina Bentvelsen en Michael Muyderman, komen daardoor uit de lucht vallen en krijgen niet de urgentie die ze verdienen.
Een andere bijzondere keuze is de manier waarop het personage DJ Monty door het verhaal verweven zit. De flamboyante verschijning bemoeit zich voortdurend met de verschillende karakters van het stuk en wordt daarin achtervolgd door twee “disco-figuren”. De symboliek hiervan is ons niet duidelijk en het geheel leidde vooral heel erg af van het daadwerkelijke verhaal.
Getalenteerde dansers
In een voorstelling waar dans zo’n centraal onderdeel is, heb je sterke choreografieën nodig. Voor deze versie heeft Chiara Re zich daarover ontfermd. Zij zegt hierover: “Als je goed naar dit stuk kijkt, gaat dit verhaal over jongens uit die tijd die het heel lastig hebben. […] Het enige waar ze echt de realiteit kunnen loslaten en waar ze zich vrij, zeker en comfortabel bij voelen, is op de dansvloer op zaterdagavond. Vooral Tony. Het klopt dat de dansen veel energie hebben en vrolijk zijn, maar wat ik belangrijk vind, is de onderliggende laag die je als publiek toch ergens moet voelen.“
Voor Saturday Night Fever is een sterke groep dansers opgetrommeld en de groepschoreo’s worden met veel pit neergezet. Iemand die daarin extra opvalt, is Michael Muyderman, die Bobby C speelt. Dat Michael een sterke zanger én acteur is, bewees hij al eerder in Les Miserables. Maar met zijn dansmoves laat hij zien dat hij echt in deze show thuishoort! In de verschillende choreografieën weet hij de aandacht te trekken en dat is knap tussen al die getalenteerde dansers.
Less is more?
Met betrekking tot het decor is er duidelijk gekozen voor less is more. Het decor bestaat vooral uit een aantal rijdende stellages, met LED-verlichting en grote spiegels. Marjolein Ettema, de decorontwerper van de show, zegt hierover: ” ‘Je zit gevangen, je wilt ontsnappen, maar niemand zegt je hoe’ is een quote uit de show die voor mij goed de beklemmende tijdgeest van Saturday Night Fever weergeeft. De sfeer van die tijd komt terug in het zwart-witte decor waarin karakters gevangen zitten in lichtbundels en in de spiegels […]. Alleen als de gekleurde discolichten aangaan, kunnen ze even ontsnappen aan de grauwe werkelijkheid.”
Op zich een mooi en sterk uitgangspunt. Het zorgt alleen ook voor veel herhaling in het toneelbeeld, wat het geheel eentonig maakt. Vooral de scène die zich afspeelt in het huis van de Manero’s komt niet lekker uit de verf door het gebrek van interactie tussen de familieleden. De spelers staan ieder in hun eigen spot, terwijl ze doen alsof ze aan de keukentafel zitten. Ook de ‘menselijke platenspelers’ in de dansstudio voelen wat gekunsteld aan. In plaats van een echte platenspeler het toneel op te rijden, staat er een acteur met uitgestoken handen waar een plaat op ligt. Een beetje een lullig beeld.
Waar het decor wel goed werkt, zijn de scènes die zich afspelen in de ‘2001 Odyssey’. Het lichtontwerp maakt dat er elke keer net een andere setting wordt neergezet en de discoballen maken het plaatje compleet. Ook de spiegels, die fungeren als muren, zijn functioneel in de zin dat je echt dat gevoel krijgt van een mensenmassa; alsof je een disco binnenstapt.
Go get some Night Fever!
Nieuwsgierig geworden naar de nieuwe versie van Saturday Night Fever? Go get some Night Fever, then! De voorstelling zal gaan touren langs verschillende theaters in Nederland. Meer informatie vind je hier!
Header: ©MusicalSpot