
De Hospita – Een warm huis
De speciaal voor Simone Kleinsma geschreven musical is dan eindelijk in de theaters te zien: De Hospita! De officiële première staat gepland op 4 december in het DeLaMar te Amsterdam. Maar tot die tijd kan het publiek genieten van de try-outs. Donderdag 23 november was De Hospita te zien in Markant Theater Maaspoort in Uden. MusicalSpot had geen geduld om te wachten tot de première en dus waren wij erbij.
Het verhaal
De Hospita neemt je mee in het leven van Madeleine Coutard. Een oude revue-ster die inmiddels al wat jaartjes is gestopt met optreden. Een leven dat ze achter zich heeft gelaten. Maar dat ze vroeger comédienne is geweest is nog wel terug te zien in haar persoonlijkheid. Een uitgelezen kans voor Simone Kleinsma om het publiek weer ouderwets aan het lachen te krijgen.
In het staartje van haar leven woont Madeleine samen met haar oud-kostuumontwerper in een Amsterdams grachtenpand. Het probleem is alleen dat zij en Kimono, zo noemt ze haar huisgenoot, het onderhoud van het huis niet meer kunnen betalen.
Om het financiële probleem op te lossen laat ze drie theaterstudenten een kamer in haar huis huren. Dat verklaart dan ook direct de titel van het stuk, De Hospita. Het in huis nemen van die studenten was een ideetje van de wijkverpleging, zeker niet van haar vriend Kimono. Maar waarom bemoeit die wijkverpleging zich daar eigenlijk mee?
Rode draad raakt kwijt
Zoals je merkt lopen in deze nieuwe musical flink wat verhalen door elkaar heen. Madeleine die opeens te maken krijgt met studenten en hun bijbehorende problemen, de wijkverpleging die zich opeens overal mee bemoeit en een huisgenoot die nogal opstandig wordt. Dit zorgt er soms voor dat de rode draad in het geheel wat onduidelijk wordt en je als toeschouwer niet weet wat je nu moet volgen en wat belangrijk is.
Desalniettemin is het een genot om deze groep acteurs op het toneel bezig te zien. Het ensemble laat zien nú al enorm goed op elkaar ingespeeld te zijn. De rol van Kimono wordt bijzonder goed neergezet door Paul Groot: Geloofwaardig en van hoog niveau. En Simone.. ja, haar performance verdient een eigen paragraaf in deze recensie…
Simone Kleinsma is legendarisch!
Eigenlijk had het kopje van dit stukje tekst alleen in hoofdletters moeten staan met minstens tien uitroeptekens. Wat is die vrouw waanzinnig goed. Sommige mensen zullen misschien vinden dat het juist makkelijk is om te excelleren in een rol die speciaal voor jou geschreven is. Maar wij denken daar anders over. Als je het ons vraagt brengt dat juist een enorme druk en een lading aan verwachtingen met zich mee. Maar Simone bezwijkt er absoluut niet onder.
Simone heeft een comedytiming waar je bang van wordt. Elk grapje wordt op het perfecte moment en met de juiste intentie geplaatst. Dit maakt het erg natuurlijk en zorgt ervoor dat het nog beter binnenkomt. Heel soms ontstond er zelfs een nostalgisch gevoel en bracht Simone ons terug naar de serie Kees en Co, waar heel Nederland kon genieten van haar als Kees Heistee.
En uiteraard is de zang van mevrouw Kleinsma nog steeds fenomenaal goed. Van ingetogen liedjes tot grote powerballads. Ze kan het nog steeds allemaal. Respect voor deze vakvrouw.
Groots & intiem
Misschien klinkt deze combinatie juist een beetje tegenstrijdig, maar in het geval van De Hospita klopt het wel. Het grootse van bijvoorbeeld het decor (hierover later meer), de humor en de kwaliteit van het geheel en het intieme van de liedjes, het huiskamergevoel en het kwetsbare van sommige personages.
Laten we dan direct even van de gelegenheid gebruikmaken om hier een kritische noot over te plaatsen. Als je het ons vraagt waren veel van de liedjes erg klein en met hetzelfde karakter. Dat maakte dat het soms wat eentonig was qua muziek.
Uiteraard waren er wel uitzonderingen. Bijvoorbeeld het pauzenummer waar Madeleine Coutard een prachtige powerballad ten tonele bracht. Een prachtig nummer.
Een uitnodiging van het decor
Belofte maakt schuld dus hier een stukje over het prachtige decor. Want dat was het zeker. Het grootste gedeelte van de voorstelling speelt zich af in de woonkamer van het huis aan de gracht. Je ziet dan ook direct dat hier de meeste aandacht naartoe is gegaan. Wat een waanzinnig groots maar toch intiem decor. Toch weer die combinatie he!
Dit betekent overigens niet dat de andere locaties in de voorstelling afgeraffeld zijn. De woonkamer wordt razendsnel ingewisseld voor een plekje in Parijs, ergens in een theater of boven op het dak van het huis. Knap werk Joris van Veldhoven!
Bovendien wordt er slim gebruik gemaakt van het decor. Het gevaar van grote decorstukken, is dat je soms lang naar decorwisselingen zit te kijken. Bij De Hospita volgen de scènes elkaar snel op, terwijl het decor soms nog in elkaar moet schuiven. Een fascinerend geheel!
Dit komt vooral goed ter uiting in het nummer waarin wordt gezongen over het lekkende dak. Niet echt een boeiend onderwerp, zou je zeggen. Maar de snelle veranderingen in het decor maken dat je als kijker op een indrukwekkende manier van de woonkamer wordt meegenomen naar het dak. Daarbij is de choreografie én de timing van Paul Groot fenomenaal. Voor ons een waar hoogtepunt (pun intended) van deze voorstelling!

Komedieteksten
En tot slot even een applausje voor de schrijver van de grapjes in deze voorstelling, Dick van den Heuvel. De focus in het script ligt echt op de komedie en niet zo zeer op de diepgang van het verhaal. Waarschijnlijk een weloverwogen keuze geweest.
Zoals gezegd is de rode draad dus niet altijd goed te volgen en had er wat meer diepgang in gemogen, maar aan de humor is wat ons betreft echt heel goed geschreven. Met een combinatie van leuke woordgrappen, humor over actualiteiten en een flauw mopje is het voor een brede doelgroep interessant om te bekijken. Top gedaan!
Ook een bezoekje brengen aan het grachtenpand?
Uiteraard begrijpen wij dat jullie na het lezen van deze recensie ook graag een bezoekje aan het pand aan de Amsterdamse gracht wilt brengen. Dat kan gelukkig nog makkelijk. De voorstelling is tot en met april 2024 door het hele land te zien.
Tickets boek je hier en doe de groetjes aan Madeleine van ons 😊
Header: ©MusicalSpot


Dit vind je misschien ook leuk

Pride & Prejudice: een vernieuwende feministische insteek
7 januari 2024
Lazarus; wat maakt dit stuk zo bijzonder?
13 maart 2020