Preview: 40-45 de musical
Het is bijna zover! Dan is 40-45 de musical te zien op Nederlandse bodem. In de Midden Nederland Hallen in Barneveld wordt op dit moment druk gerepeteerd voor deze spektakelmusical. Op dinsdag 3 september kreeg de pers alvast een voorproefje van de voorstelling. MusicalSpot was erbij en sprak een aantal van de castleden.
"Je moet oppassen dat er niks over je heen rijdt. Dat is best ingewikkeld."
40-45 de musical gaat over twee broers, Dirk (Dorian Bindels) en Louis (Soy Kroon) met een leeftijdsverschil van een jaar. Ze komen uit een warm gezin met vader Emiel (Kees Boot) en moeder Anna (Babette van Veen). De broers zijn hartsvrienden en niets lijkt hun band te kunnen breken. Tot het onvermijdelijke gebeurt: de Tweede Wereldoorlog breekt uit en dat laat sporen na in elke huiskamer, in elk gezin. Ook in het gezin van Dirk en Louis, want de broers kiezen beide voor een andere kant van de strijd.
40-45 belooft een indrukwekkende voorstelling te worden. Hoe vinden de castleden het om hier onderdeel van uit te maken? En waar kijken ze het meeste naar uit? MusicalSpot ging in gesprek met Sander van Voorst tot Voorst, Sjoerd Pleijsier, Babette van Veen, Kees Boot, Dorian Bindels, Soy Kroon en Niniane Everaert.
Kees, jij opent de show. Hoe is dat?
Kees: Zenuwslopend. Dat merkte ik vandaag voor het eerst. Ik ging ineens veel te veel doen, alsof ik moest laten zien hoe zwaar het allemaal is. Dat gaat er vanzelf weer af, dit was nog maar de eerste keer voor publiek.
Jullie hebben inderdaad voor het eerst een stukje mogen laten zien van de voorstelling. Hoe hebben jullie dat ervaren?
Babette: Ik ben vooral zo benieuwd hoe jullie het allemaal vinden. Wij hebben dit natuurlijk al een paar keer gedaan en dat gaat eigenlijk wel lekker. Ik ben wel blij als ik mijn kostuum kan vinden, want ik loop de hele dag te zoeken. Dat komt vooral door die bewegende tribunes. Je hebt geen idee waar je bent in de ruimte. Alles draait, alles rijdt. Je moet oppassen dat er niks over je heen rijdt. Dat is best ingewikkeld.
Sander: Ik vond het heel leuk. Het is gek om één blokje te laten zien, maar het was heel leuk én heel warm. We hebben prachtige kostuums aan, maar het is veel haha.
Sjoerd: Ik heb nog niks hoeven doen, ik kom pas na een half uur op. Ik ben de leider van het verzet. De nestor van de groep, niet alleen van de cast, maar ook in de voorstelling. Ik zorg ervoor dat het verzet bij elkaar blijft en tja verzet pleegt.
De leider van het verzet, een mooie rol om te spelen. Zou je in het echte leven ook bij het verzet zijn gegaan?
Sjoerd: Goeie vraag. Het is heel makkelijk om te zeggen: ‘natuurlijk zou ik bij het verzet hebben gezeten’. Ik denk dat het heel erg afhangt van waar je vandaan komt. Het is bekend dat er socialisten, communisten, maar ook gereformeerden in het verzet zaten. Ze werkten allemaal samen. Ik denk dat het nest waar je uit kwam, bepalend zal zijn geweest of je bij het verzet zou hebben gezeten of niet.
"Het is van levensbelang dat de geschiedenis zich niet herhaalt."
Wat sprak je zo aan in 40-45 de musical?
Sander: Het is een waanzinnig spektakel. En het is een verhaal dat verteld moet blijven worden.
Sjoerd: Ik ga niet zeggen dat het mijn verhaal is, want ik heb de oorlog niet meegemaakt. Mijn ouders wel… het is van levensbelang, letterlijk van levensbelang, dat de geschiedenis zich niet herhaalt. Daar kan je vandaag de dag best cynisch over zijn, maar als wij met onze voorstelling daar een bijdrage aan kunnen leveren, dat die geschiedenis zich niet herhaalt, nou dan doen we iets heel goed.
Dorian: Het is allemaal waanzinnig groots, nieuw en het is iets wat je nog nooit hebt gezien. Tevens zit er ook een mooi verhaal in. Het is niet alleen spektakel, aan de basis ligt het verhaal dat gaat over broederliefde. Een hele diepe band tussen twee mensen die elkaar kwijtraken door hun ideologie. En dat dat heel moeilijk is om elkaar daarin los te laten.
Soy: Het is een ontzettend mooie voorstelling. Het heeft een goed script en mooie muziek. Studio 100 weet wel echt hoe ze dit moeten doen. En er is op dit moment geen enkele mannenrol die zo goed bij mij past als deze. Dus daar ben ik heel blij mee, dat ik dat mag spelen. Dat komt omdat ja.. het is mijn leeftijd, mijn personage qua emotie. Ik denk dat er wel veel dingen inzitten die bij mij passen.
Niniane: Ik voel me altijd heel erg aangetrokken tot geschiedenisverhalen en zeker tot dit, omdat het toch de geschiedenis is van je eigen vaderland. Mijn oma heeft de oorlog nog meegemaakt, dus ik vind het heel bijzonder om daar dan van te mogen proeven als acteur.
Hoe ervaar je die oorlogstijds als acteur?
Niniane: Ja heftig! Het scheurt mensen uit elkaar, maar het brengt mensen ook weer samen. Die balans is heel mooi, maar ook heel pijnlijk is. En dat alles in het jasje van zo’n spektakel, dat is wel heel erg tof.
40-45 heeft niet alleen een massaal decor, maar ook een immense cast. Hoe is het om met zo veel mensen op het toneel te staan?
Kees: Het is inderdaad gigantisch. We hebben elke avond zo’n 40 figuranten op het podium, dan nog de kinderen en het ensemble is ook niet klein. Het is huge. Wat het ergste is, ze nemen ook allemaal nog wat mee het toneel op, denk aan fietsen en auto’s. Af en toe denk je echt ‘wat komt daar nou weer aan?’ ‘Wat neemt die nou weer mee?’ Dus ja, we moeten heel erg opletten.
Babette: Je moet opletten, maar tegelijkertijd moet je er ook niet over nadenken. Ik ben best wel gevoelig voor sferen, nou dat kan je hier vergeten. Je krijgt zo veel impulsen! Ik laat het allemaal gewoon over me heenkomen.
Soy: Ik vind het te gek! We hebben zo veel talenten. En wat heel bijzonder is; we zijn nu best een tijdje bezig en we hebben er geen enkele rotte appel tussenzitten. En dat is heel fijn.
Niniane: Ja dat is echt bizar. Vorige week, met het optreden van de Musical Awards: the kick-off voelde ik al zo’n kracht van de groep. En met de figuranten en de kinderen erbij is dat alleen nog maar sterker. Dat is zo cool. Die scènes dat iedereen over straat loopt, voelt voor ons ook zo echt. Ik heb dan niet eens door dat er publiek zit. Dat is heel grappig.
"Het kan niet anders dan dat het publiek zoiets heeft van wat gebeurt hier!"
In Nederland hebben we natuurlijk ook Soldaat van Oranje als oorlogsmusical. Wat maakt 40-45 anders?
Dorian: Soldaat van Oranje gaat natuurlijk over een verzetsheld, een soort heldenepos. Dat is denk ik het grote verschil. Er bestaan veel verhalen over de oorlog. Het is een tijd waarin hele harde keuzes gemaakt moesten worden en die ook veel betekenden. 40-45 is een nieuw verhaal, in eenzelfde tijd, op een andere manier verteld. Bovendien denk ik dat het heel mooi is dat er een voorstelling bijkomt met dit thema.
Sander: Ik ken Soldaat van Oranje van binnenuit. Wat ook een prachtige voorstelling is met een verhaal dat verteld moet worden. Volgens mij kunnen er nooit genoeg verhalen verteld worden met dit thema. Wat 40-45 anders maak dan andere voorstellingen is toch dat technische aspect. Door de rijdende tribunes kan je echt inzoomen op hele kleine scènes. Er wordt een heel intiem verhaal verteld, op een hele intieme én tegelijkertijd een hele grootse manier. Dat maakt 40-45 qua voorstelling ook zo interessant, mede doordat het publiek met koptelefoons opzit. Ik heb dat vorige week mee mogen maken en het geluid is niet normaal zo mooi. Je kan dus als acteur heel klein spelen, omdat je weet dat het direct bij de mensen binnenkomt. Dat maakt het klein en kwetsbaar.
De speelperiode gaat bijna beginnen. Waar kijk je het meest naar uit?
Babette: De reacties van de mensen. Wij vinden het een heel mooi verhaal. Het is natuurlijk verpakt in een groots theaterstuk, maar uiteindelijk willen we dat dat verhaal goed wordt overgebracht. Natuurlijk is het vet dat er vliegtuigen overvliegen en dat er auto’s rijden; we willen dat mensen achterover vallen, maar dat ze ook dat mooie verhaal ervaren.
Kees: Wij kwamen hier binnen, we werden op de tribunes gezet en er werd gezegd ‘we gaan jullie de eerste changementen laten zien’. Wij hadden echt geen idee, dus dat vliegtuig komt voorbij en ik dacht echt ‘wow, dat we hierin mogen staan’. Het kan niet anders dan dat het publiek zoiets heeft van ‘wat gebeurt hier!!’.
Babette: En daarin vind ik het belangrijk dat dat mooie verhaal van dat gezin verteld wordt.
Kees: Natuurlijk! Maar dat komt op het moment dat die tribunes gaan rijden. Er komt een scène en die tribunes schuiven in. Dat was voor mij het moment dat ik dacht ‘oh wauw’. Dus je kan het ook intiem en klein maken. De tribunes zoomen er dan als het ware op in. Dat vind ik fantastisch. Dat soort technieken, ik houd ervan.
Dorian: Ik kijk heel erg uit naar het moment dat ik de hele voorstelling doorheb en dat ik het helemaal in de vingers heb. We zijn nu twee weken in het theater. We zijn al een heel eind, maar er moet ook nog veel gebeuren. En het lijkt me een heel lekker gevoel als je kan denken ‘nu weet ik alles’; ‘ik weet waar ik af moet’, ‘ik weet hoe het werkt’. Soy en ik hebben bijvoorbeeld een scène dat we elkaar treffen, nadat we elkaar lang niet hebben gezien en beiden een hele andere kant hebben gekozen. Dan mogen we op een brandend vliegtuig een duet zingen. Dat is voor mij echt één van de hoogtepunten van de voorstelling.
Soy: Voor mij is het dat moment dat je vergeet dat er nog publiek bij is. En dat kan gebeuren op het moment dat ik ‘blijf bij mij’ zing samen met Gaia. In veel scènes ben je ervan bewust waar de tribunes zijn, maar in die specifieke scène is het donker en dan kun je echt focussen op elkaar en dat is te gek!
Niniane: Ik hoop gewoon zo dat het goed ontvangen wordt. We stoppen er zo veel liefde en energie in. Ik hoop dat het mensen raakt en dat het binnenkomt. We gaan vanavond voor het eerst een stop&go doen, met alles erop en eraan en daar kijk ik ook heel erg naar uit. Dat je voor het eerst die lijn gaat voelen. In dit kostuum voel ik me al helemaal Marie, dat is ook leuk. Ieder klein stapje is heel tof om mee te maken.
Met welk gevoel hoop je dat mensen de zaal uitlopen nadat zij de voorstelling hebben gezien?
Babette: Ik hoop dat ze geïnspireerd naar buiten lopen. Dat ze iets moois hebben gezien en dat ze er weer eventjes energie van krijgen. En ik hoop dat ze een beetje nadenken over hoe het destijds allemaal begonnen is. En dat we gewoon moeten blijven nadenken over wat er om ons heen gebeurt.
Kees: Ja, want er komen ook best veel pijnlijke en rouwe momenten voorbij. En ik hoop dat dat ook echt snijdt. Dat mensen er echt over gaan nadenken. Zovan wacht even, er zijn echt wel vergelijkingen met wat we nu aan het doen zijn. Populisme viert hoogtij, daar kun je niet omheen. En wat we straks in de voorstelling gaan laten zien, is puur populisme en we weten allemaal de gevolgen. Dat laten we met 40-45 heel duidelijk zien.
Soy: Ik hoop dat ze naar buiten lopen en denken ‘wow zoiets heb ik nog nooit gezien, ik wil nog een keer!’.
Niniane: Het is heel cliché om te zeggen, maar eigenlijk ja ‘dit nooit meer’. Het blijft maar gebeuren en ik hoop dat dit mensen aanzet tot liefde. Dat klinkt heel zoetsappig, maar je snapt wat ik bedoel. Dat mensen zien hoe veel pijn we elkaar kunnen aandoen en dat hoeft niet. En ook hoe het fout kan gaan. Dat houdt de samenleving misschien ook wel weer een spiegel voor.
Naast de hoofdrollen en het ensemble is er elke avond ook een grote groep figuranten te zien in 40-45 de musical. Zij repeteren fanatiek mee en zijn essentieel in het tot leven wekken van het verhaal. MusicalSpot sprak met twee van deze figuranten: Tom en Wesley. Zij zijn beide onderdeel van figurantengroep ‘rood’ en mochten tijdens de preview meespelen.
"Ineens staat daar een show met alles erop en eraan."
Jullie hebben als groep ‘rood’ de preview mogen spelen. Hoe was dat?
Tom: Waanzinnig! Niet normaal. We kijken nu vanaf de tribunes naar de montageperiode, dus we zijn er allemaal altijd bij, ook als we niet spelen. We rouleren namelijk met drie groepen figuranten. En de eerste keer dat alles begon te bewegen, ja waanzinnig. En er zit een tempo in, waar ik totaal niet aan gewend ben, want ja amateurtheater. Normaal repeteer je een jaar en speel je een weekend, nu repeteer je weekend en speel je een jaar, zeg ik altijd. Alles gaat zo snel en zo goed. En het is een waanzinnige eer om hier in mee te spelen.
Wat maakte nou dat jullie in deze voorstelling wilden gaan spelen?
Tom: Ik zag een castingcall voorbij komen van Studio 100 en was meteen enthousiast. Ik was eigenlijk alweer vergeten dat ik me ervoor had aangemeld, tot ik een mailtje kreeg dat ik op auditie mocht komen. En ja vijf selectierondes later kreeg ik een mailtje dat ik mee mocht spelen.
Wesley: Ik vind alles wat met de Tweede Wereldoorlog te maken heeft, heel erg interessant. Het is gewoon een kans, om zoiets tofs en groots te doen. Om met mensen op het toneel te staan waar je normaal naar kijkt. Daarnaast vind het leuk om te zien hoe zo’n productie vanaf nul in zes weken tijd wordt opgebouwd. Ineens staat daar een show met alles erop en eraan. Er werken zo veel mensen aan mee! Dat weet ik, als musicalliefhebber, maar dat realiseer ik me niet altijd. Ook als ik nu zie hoe veel mensen er tijdens een show rondlopen. Het is natuurlijk niet helemaal te vergelijken met een reguliere theatervoorstelling, maar er lopen zo veel mensen rond. Ik heb eigenlijk nog meer respect gekregen voor alle mensen die hieraan meewerken.
De repetitieperiode is bijna voorbij en de try-outs staan praktisch gezien voor de deur. Waar kijken jullie het meeste naar uit?
Wesley: Ik heb vooral zin om te gaan genieten. Ik merk dat ik nu nog veel stress heb. Er zitten zo veel prachtige scènes in die heel tof zijn om te doen. Bijvoorbeeld ‘de stad’, dan komt iedereen op in groepen. Daarin zie je ook echt de impact van de oorlog op de mensen. De NSB-scène is ook heel vet, de tribunes zijn dan heel veel in beweging. Daar komen soldaten en burgers bij elkaar en die scène loopt moeiteloos over in de volgende. Er gebeurt dan veel tegelijk en dat is heel cool. Veel toffe momenten dus!
Tom: Ik kijk er naar uit als familie en vrienden straks in de zaal zitten. Want ik maak dit nu mee, en ik vertel elke keer ‘het is zo vet, je weet niet wat je ziet’. Straks weten ze hoe de show in elkaar zit en dan wil ik die gesprekken hebben. Ik kan niet wachten tot anderen het gezien hebben en dan kunnen zeggen van ‘wow dat was vet’, of ‘ik had dit niet verwacht’, of ‘wow we bewegen echt’. Want nu kan ik wel zeggen het was een vette repetitie, maar hoe dat nou precies zit, dat gaan ze straks pas zien.
Meer over 40-45 de Musical
De première van 40-45 de Musical zal plaatsvinden op zaterdag 21 september. Wil je meer weten over de voorstelling? Of kaartjes boeken? Ga dan hier naar de website.
Header: ©Studio 100
Dit vind je misschien ook leuk
Maak kennis met de 5 ‘Best of Broadway’ sterren
De sensationele comeback van Spring Awakening: In gesprek met…
